Το παρατεταμμένο μεσαίο δάχτυλο (dicitus impudicus στα
λατινικά) είναι γνωστό παγκοσμίως όπως και
η σημασία του. Είναι μία ένδειξη αγανάκτησης, θυμού, σωματικής έκφρασης, που
υποδηλώνει διάθεση υποτίμησης προς τον άλλο και αποφυγή λεκτικής βίας.
Προσφέρει μία ασφάλεια σε αυτόν, που την χρησιμοποιεί, γιατί πραγματοποιείται
εξ’αποστάσεως και με αυτήν «τα λέει όλα» χωρίς να χρειάζεται περισσότερη
ανάλυση.
Η ιστορία της προέλευσής του
χάνεται κάπου μέσα στο χρόνο. Λέγεται ότι την περίοδο του Μεσαίωνα, στη μάχη
του Άγκινκορ(Agincourt),
οι Γάλλοι, πιάνοντας Άγγλους αιχμαλώτους, τούς έκοβαν το μεσαίο δάχτυλο, γιατί
χωρίς αυτό, δε θα ήταν ικανοί αυτοί να τραβήξουν τη χορδή του τόξου. Όσοι
κατάφερναν να αποδράσουν, χωρίς να τους κοπούν τα δάχτυλα προηγουμένως, έκαναν
από μακρυά το σήμα της νίκης (victory sign)
υποδηλώνοντας την ικανότητά τους για τράβηγμα της χορδής. Με τον καιρό, αυτή η
κίνηση έγινε μονοδάκτυλη και το σήμα της νίκης πήρε άλλη σημασία, αυτήν που ήδη
γνωρίζουμε.
Πώς όμως αντιμετωπίζει η νομική
επιστήμη τη συγκεκριμένη χειρονομία; Ποια είναι η νομική της ερμηνεία; Η πιο
πρόσφατη απόπειρα ερμηνείας έρχεται από τις Η.Π.Α και συγκεκριμένα από το
Μίσιγκαν.
Το περιστατικό έχει ως εξής:
αστυνομικός σταματά οδηγό για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας και της κόβει κλήση.
Αυτή εκνευρισμένη, φεύγοντας, του κάνει χειρονομία. Αυτός την βλέπει, την
σταματά δεύτερη φορά και της κόβει δεύτερη κλήση ανεβάζοντας το πρόστιμο.
Η συνέχεια εξελίχθηκε στις δικαστικές
αίθουσες με την οδηγό να υπερασπίζεται ότι εθίγη το δικαίωμα έκφρασης και η
ελευθερία του λόγου και με τον αστυνομικό να αντιτείνει ότι επειδή καλύπτεται
από την ειδική ασυλία του νόμου, που προσφέρει το επάγγελμά του στις Η.Π.Α,
εθίγη και αυτός αντίστοιχα. Το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό, απεφάνθη ότι η
χειρονομία αυτή αποτελεί ελευθερία της έκφρασης και του λόγου.
Εξαιτίας αυτού, το ότι ο
αστυνομικός σταμάτησε για δεύτερη φορά την οδηγό, αποτελεί παραβίαση του
δικαιώματος ελευθερίας. Είναι μεν μια άσεμνη χειρονομία αλλά δεν είναι αρκετή,
για να δώσει το έναυσμα στον αστυνομικό να ασκήσει περαιτέρω την εξουσία του
πάνω στον πολίτη. Εδώ φωτογραφίζεται και η περίπτωση της υπέρβασης καθήκοντος
χωρίς να κατονομάζεται ευθέως.
Ύστερα από αυτήν τη νομική ερμηνεία,
θα μπορούσαμε να υποδείξουμε σε όλο τον κόσμο ανερεθρύαστα να τείνει το μεσαίο
δάχτυλο; Προφανώς και όχι. Το άσεμνο δεν ενδιαφέρει το δίκαιο όσο η εξέλιξη,
που αυτό μπορεί να έχει. Μπορεί να αποτελέσει δηλαδή ένα πρώτο βήμα για
σωματική βλάβη λόγω οξυθυμίας , που μπορεί να εξελιχθεί και σε βαριάς μορφής
σωματική βλάβη ή και θάνατο. Γι’αυτό, η αυτοσυγκράτηση είναι η καλύτερη και
ασφαλέστερη οδός. Οι νομικές ερμηνείες μπορεί να ποικίλλουν αλλά το ήθος του
καθενός ερμηνεύεται από το ατομικό επίπεδο του πολιτισμού του.
Πηγές
